Κείμενο: Άννα Καλατζή
Φωτογραφίες: Μαρία Λαμπριάδου

Κόντρα στο καιρό πάλι, με χαμηλές θερμοκρασίες και δυνατό βόρια, τολμήσαμε τη πεζοπορία στο μονοπάτι 18 το Σάββατο 19 Μαρτίου.

Μετά τις καθιερωμένες συστάσεις της πεζοπορικής ομάδας, στις 10.30.30 πμ, 20 σχεδόν άτομα από Άνδρο, Αθήνα, Γερμανία και Ολλανδία, άρχισαν να κατηφορίζουν από το Βακόνι προς τη Χώρα μέσα από το Αλαδινού, το γεφύρι του με τα ορμητικά πλέον νερά, τα Φάλικα, τον Πετριά που στέκει εκεί κάτω από το μοναστήρι της Παναχράντου για να θυμίζει με τα ξηρολιθικά κτίσματα και την ιστορία του, μια άλλη εποχή στο περιπατητή, και το Βραχνού με την απίστευτη θέα προς τη χερσόνησο της αρχοντικής πρωτεύουσας. Οκτώ χιλιόμετρα πεζοπορικής διαδρομής και μετά τα πρώτα δύο, αφού περάσαμε τα Φάλικα, ο αέρας κοπάσε μέσα στο σοφά κατευθυνόμενο μονοπάτι…

Εκεί αναλογίζεται κάνεις τη τέχνη και τη σοφία των παλιών ανδριωτών, όταν χάραζαν τις διαδρομές του νησιού για να οδεύουν από το ένα χωριό στο άλλο και από εκεί στις αγροτικές περιοχές τους και κάτω στη πρωτεύουσα για να εμπορεύονται τη σοδειά τους.
Με ένα καλά υπολογιζόμενο τρόπο, δάμασαν, μέσα στα μονοπάτια, τα καιρικά φαινόμενα και ιδιαίτερα τους βοριάδες που μαστίζουν το νησί.

Σε ένα ακόμη χιλιόμετρο, μετά τον Πετριά, η ομάδα είχε αρκετά ζεσταθεί από τη πεζοπορία και την ελαφριά φροντίδα καθαρισμού. Το καταπληκτικό τοπίο με τις δασωμένες εκτάσεις, τα ξηρολιθικά κτίσματα, οι εντυπωσιακοί βραχώδεις σχηματισμοί, που δημιουργούν φυσικά καταφύγια για τα ζωντανά της περιοχής, η θέα προς τη χερσόνησο της Χώρας, ήταν μερικά από τα θέλγητρα της διαδρομής που κρατούσαν αμείωτο το θαυμασμό και την έκπληξη των περιπατητών. Κάποιοι, ήταν η πρώτη φορά που πεζοπορούσαν σε ανδριώτικα μονοπάτια και η ευχάριστη έκπληξη της θέασης όλου του φυσικού σκηνικού που τους κύκλωνε ήταν έκδηλη. Χαρακτηριστικά, ένας από τους Γερμανούς ρώτησε αυθόρμητα αν και οι υπόλοιπες πεζοπορικές διαδρομές του δικτύου είναι τόσο όμορφες σαν αυτή!!!!

Τι να πρώτο-απαντήσεις και τι να πρώτο-πεις σε αυτό… ειλικρινά τέτοιες ερωτήσεις φέρνουν ξανά και ξανά μπροστά στα μάτια μας την εικόνα του δικτύου και θαυμάζουμε ξανά και ξανά τα έργα και τη σοφία των προγόνων μας…. όποιο μονοπάτι και να πάρεις, η Άνδρος σε ξαφνιάζει ευχάριστα!!!! Μείνετε συντονισμένη μέχρι την επόμενη διαδρομή μας, που ελπίζουμε ότι θα φέρει την Άνοιξη!!! Αλλά και να μη τη φέρει… ποιός νοιάζεται… τα μονοπάτια είναι παντός καιρού και εκπέμπουν αυτά που μας χαρίζουν σε άλλο μήκος κύματος, εκτός της κλίμακας Μποφόρ!!!