Κείμενο: Άννα Βούλγαρη
Φωτογραφίες: Μαρία Λαμπριάδου, Κλειώ Μεεντιζ, Gerard Kramer, Όλγα Καραγιάννη, Άννα Βούλγαρη
Απόδοση στα Αγγλικά: Βιολάντη Βρατσάνου

Δεν θα μπορούσε να είναι ομορφότερη μέρα! Σαν άνοιξη! Έτσι ήταν ο καιρός την Κυριακή 13 Νοεμβρίου, ημέρα της προγραμματισμένης η πεζοπορίας φροντίδας Μονή Τρομαρχίων – Πίσω Μεριά -Αμμονακλειού – Μουσιώνας- Αηδόνια… Ήλιος λαμπρός, θερμοκρασία γύρω στους είκοσι βαθμούς, καθαρός ουρανός, άπνοια! Να μην κουνιέται φύλλο στην Άνδρο είναι από μόνο του μεγάλο γεγονός!

Η θάλασσα κάτω από τα Τρομαρχια έμοιαζε με λίμνη, σβησμένη η γραμμή του ορίζοντα από την αντιλιά, το βαπόρι της γραμμής γλιστρούσε στα ήρεμα νερά, από όποιες τις μεριές ήταν μια καταπληκτική μέρα για οποιαδήποτε δραστηριότητα στην ύπαιθρο. Εμείς διαλέξαμε να κάνουμε αυτό που πολύ αγαπάμε: να περπατάμε και να φροντίζουμε το υπέροχο δίκτυο μονοπατιών που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας.

Ξεκινήσαμε από τα Τρομάρχια, περπατήσαμε τον τσιμεντένιο δρόμο μέχρι που φτάσαμε στο σημείο που μπροστά μας αποκαλύφθηκε η κοιλάδα του Κορθίου με τα χωριά της δεξιά – αριστερά και τον Γιαλό (Όρμο) στο βάθος.

Αυτό που πρώτο αντικρύσαμε έμοιαζε να είναι μια περίληψη όλης της διαδρομής που είναι γεμάτη από λόφους, αιμασίες, καλλιεργημένες εκτάσεις, ξωκλήσια, κονάκια, κελιά, βελανιδιές, λάϊνα (ελαιόδεντρα) συκιές, βάτους (βατόμουρα) και τα φυσικά τα χωριά του Κορθίου!

Ακολουθήσαμε το μονοπάτι και ο ήλιος ήταν τόσο ζεστός που πριν την πρώτη ρεματιά οι ζακέτες και τα πανωφόρια είχαν κρεμαστεί στα σακίδια. Γρήγορα φτάσαμε σε μια πηγή και μετά σε ένα ρεματάκι, ανεβήκαμε μια μικρή ανηφόρα και περάσαμε δίπλα από καλοφτιαγμένους νεχυτούς (νεραύλακα), περίτεχνα στήματα (μεγάλες όρθιες πλάκες που παρεμβάλλονται ανάμεσα στις πέτρες της ξερολιθιάς) καταπληκτικές ξερολιθιές και μεγάλα καλοδιατηρημένα κελιά.

Ανεβαίναμε μια μικρή ανηφόρα, κατόπιν κατηφορίζαμε για λίγο μέχρι να μπούμε πάλι σε ένα ίσιο μονοπάτι ανάμεσα στους αγρούς, τα χωριά με τα πυργόσπιτα και τις βρύσες. Αυτά τα ήπια ανεβοκατεβάσματα του μονοπατιού ήταν σαν τέλεια γυμναστική χωρίς την κούραση που φέρνει η απότομη ανηφόρα και την εξάντληση του κατήφορου. Οι γλυκές αυτές αυξομειώσεις της έντασης στο βάδισμα κάνουν την διαδρομή νο. 4 ιδανική για ανθρώπους που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις μεγάλες πεζοπορίες.

Το μονοπάτι στο χωμάτινο μέρος του ήταν σπαρμένο με βελανίδια και μαύρες γεμάτες λάδι ελιές. Δίπλα στις πηγές, περιποιημένα έτοιμα να φορεθούν σαμάρια γαϊδάρων, ακόμη ένα δείγμα πως η περιοχή είναι αγροτική.

Σύντομα φτάσαμε στα χωριά, περάσαμε από δρομάκια φορτωμένα με γλάστρες, αυλές με απλωμένες μπουγάδες. Περάσαμε έξω από την Πίσω μεριά και πριν το Νιόνια φάγαμε το κολατσιό μας σε ένα πλατύ σημείο του μονοπατιού. Βρέξαμε τα υποδήματα μας στην προσπάθεια να περάσουμε ένα μικρό ρέμα και κοιτάξαμε στα μάτια, μουλάρια, γαίδαρους, αγελάδες που με τη σειρά τους μας κοίταζαν με απορία!

Διασχίσαμε το Νιόνια, κατεβήκαμε από το Άνω στον Κάτω Αμονακλειού, είδαμε την μεσαιωνική όψη του Μουσιώνα, το Κόρθι και τέλος φτάσαμε στα Αηδόνια.

Τα Αηδόνια είναι το χωριό κοντά στο Γιαλό (Όρμος Κορθίου) και έχει σπουδαία αξιοθέατα: το Λοξό Γεφύρι, την παραδοσιακή πετρόκτιστη κρήνη με την ανάγλυφη περίτεχνη διακόσμηση και το εκκλησιαστικό Μουσείο που στεγάζεται στη βυζαντινή εκκλησία των Αγίων Σαράντα όπου εκτίθενται, εκκλησιαστικά σκεύη, παλιές εικόνες ευαγγέλια.

Η κατάσταση του μονοπατιού σε γενικές γραμμές ήταν καλή, εκτός από μερικά ατίθασα πουρνάρια που είχαν αναπτυχθεί άναρχα και πήραν το απαραίτητο κούρεμα. Είναι γεγονός πως μονοπάτια, όπως το νο.4, χρειάζονται αραιά και που ιδιαίτερη φροντίδα, όπως είναι σίγουρο πως ο καλύτερος τρόπος για να μείνει ανοιχτό ένα μονοπάτι είναι τα βήματα των ανθρώπων που το διασχίζουν. Ο άνθρωπος κάνει πάντα τη διαφορά, εμείς δίνουμε ζωή στις πέτρες!

Τέλος φτάσαμε στο Γιαλό τρεις και κάτι το μεσημέρι. Ο βηματομετρητής είχε καταγράψει 14.500 βήματα και ο Γιαλός ήταν πιο όμορφος από ποτέ!

Ραντεβού στην επόμενη πεζοπορία στην κοιλάδα των Φρουσαίων. Ας ονειρευτούμε την διαδρομή διαβάζοντας πληροφορίες γύρω από το μονοπάτι νο.14 εδώ: androsroutes.gr/el/gaurio-anwgaurio

Μέχρι τότε, σαν σε προπόνηση ας περιηγηθούμε σε κάποιο μονοπάτι γύρω, τριγύρω από τα σπίτια μας! Καλές στράτες!

Το Λοξό Γεφύρι των Αηδονιών
Στα Αηδόνια υπάρχει ένα γεφύρι με την σπάνια τεχνική ιδιαιτερότητα να είναι λοξό, δηλαδή ο άξονάς του ως προς την κοίτη δεν είναι κάθετος αλλά πλάγιος.
androshistoria.blogspot.com/2015/08/blog-post.html