Κείμενο: Άννα Βούλγαρη, Φωτογραφίες: Μαρία Λαμπριάδου

Την Κυριακή 21 Νοεμβρίου πραγματοποιήσαμε πεζοπορία φροντίδας από τον Αμόλοχο στη Σχόλη. Περπατήσαμε ένα μέρος του μεγάλου μονοπατιού νο.14 και όταν φτάσαμε στον Προφήτη Ηλία, ψηλά στην κορυφογραμμή του όρους Σκούμπι πάνω από τον Αμόλοχο, πιάσαμε το μονοπάτι νο.15a και κατηφορήσαμε προς το Άνω Γαύριο με τελικό προορισμό τη Σχόλη. Οδηγοί μας σε αυτή την πεζοπορία οι Route Angles Γιάννης Τριδήμας και Νίκος Παρασκευόπουλος. Σύμμαχος μας ο καιρός, φτερά στα πόδια μας η λαχτάρα να γνωρίσουμε τις ομορφιές της Άνδρου.

Love story στον Αμόλοχο

Πήραμε το μονοπάτι από τον Αμολοχο κοντά σχετικά στον γεμάτο μύθους πύργο του Γιαννούλη (κατασκευή του 17ου ή του 18ου αιώνα) Ο πύργος συνδέεται με ένα ερωτικό σκάνδαλο της επανάστασης του ‘21. Το 1826 ο αγωνιστής Βάσος Μαυροβουνιώτης (σλαβικής ή αλβανικής καταγωγής) έμεινε λίγο καιρό στη Τζιά όπου ερωτεύτηκε την κόρη του προεστού Μιχαήλ Τζώρτζη Πάγκαλου. Η Ελέγκω ανταποκρίθηκε στον έρωτα του και ο Μαυροβουνιώτης την απήγαγε. Το ζευγάρι κατέφυγε στον πύργο του Γιαννούλη στον Αμμόλοχο γιατί ο Γιαννούλης ήταν φίλος του Μαυροβουνιώτη. Όπως να έχει την έκλεψε δεν την έκλεψε την Ελέγκω ο Μαυροβουνιώτης άπαξ και την πήγε στον Πύργο του Γιαννούλη το love story ήταν δεδομένο. Που το στηρίζουμε; Φυσικά όχι σε ιστορικά δεδομένα… διαβάστε παρακάτω…

Πιάσαμε λοιπόν το μονοπάτι νο.14 από τα τελευταία σπίτια του χωριού με τον πύργο του Γιαννούλη να βρίσκεται στα δεξιά μας. Περπατήσαμε τον χωματόδρομο και μπήκαμε στον ανήφορο. Η μέρα ήταν εξαιρετική για περπάτημα, χωρίς πολύ κρύο, με λίγο αέρα και τον ήλιο να παίζει κρυφτό με τα σύννεφα. Στις πλάτες μας, πίσω μακριά το Καλυβάρι, πιο πίσω ο τεράστιος ορεινός όγκος της Εύβοιας και στη μέση ο Καβοντόρος να φαίνεται σαν ένα μικρό ήρεμο κανάλι.

Οικονόμου, Αντώνιος , «Κάστρα, πύργοι και βίγλες στο νησί της Άνδρου. Το Κάτω Κάστρο, παρελθόν και η σημερινή κατάσταση. Τρόποι ανάδειξης του μνημείου ως κομμάτι της ιστορίας του νησιού» (ΤΕΙ Πειραιά, 2013-10-08), σελ.60 okeanis.lib.puas.gr/xmlui/handle

Μονοπάτι… όλο μέλι

Ανηφορίσαμε το βουνό, τριγύρω ανθισμένα φρύγανα που ανέδυαν ένα φοβερό άρωμα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ήταν σαν να βρισκόμαστε σε ένα εργαστήριο ζαχαροπλαστικης που φτιάχνει εκείνη τη στιγμή παστέλι. Η μυρωδιά του μελιού ήταν κυρίαρχη, τα μωβ – μπορντώ ρείκια που στην Άνδρο τα λέμε Λεκάτη ή Αλεκάτη μύριζαν εξαίσια και μέχρι να ανέβουμε στην κορυφή σε υψόμετρο 600μ. οι περισσότεροι από εμάς ξεφώνιζαν όλο χαρά “μυρίζει μέλι”. Αν λοιπόν εμείς πάθαμε τρέλα με τις μελένιες μυρωδιές σκεφτείτε τι θα έπαθε η ερωτευμένη Ελέγκω! (δεν είναι πολύ σοβαρή εξήγηση αλλά πιστέψτε μας η περιοχή μυρίζει απίστευτα… μέλι!)

Αν μέχρι να ανεβουμε στο λαιμό του βουνού η όσφρηση είχε ικανοποιηθεί στο έπακρο, εκεί ψηλά με τις κεραίες του Ναυτικού στ’ αριστερά μας, ήταν η σειρά των ματιών να αγκαλιάσουν βλέποντας τα βορειοανατολικά ακρογιάλια της Άνδρου. Από το Βιτάλι μέχρι της Όρθιες πέτρες πριν τα Άχλα, η θάλασσα άφριζε ελαφρά εκεί που έσμιξε με τη στεριά. Ηταν συγκλονιστική στιγμή! Φυσούσε πολύ κεί πάνω στα 600 μέτρα υψόμετρο όπως είπε ο Γιάννης Τριδήμας, η θάλασσα αν και μακριά νοιώθαμε πως είναι αγριεμένη,  ο ουρανός γεμάτος σύννεφα…

Είναι γεγονός πως γνωρίζεις ένα τόπο όταν τον περπατάς, πολλά μονοπάτια είναι όμορφα, σαγηνευτικά, μαγικά. Τα καλύτερα όμως είναι τα απρόβλεπτα, εκεί που ασθμαίνοντας ανεβαίνεις και σου κόβεται η ανάσα όχι από την προσπάθεια αλλά από την ομορφιά.

(αυτή η διαδρομή έχει άλλη μια παρόμοια “κομμένη ανάσα”, λίγο πιο κάτω… στον κατήφορο…)

Περπατήσαμε στο ίσιο αρκετά, τα ακρογιάλια του βορρά άλλαζαν γωνία θέασης και ένας ήπιος ανήφορος μας έφτασε στον Προφήτη Ηλία που κάναμε μια μικρή στάση. Το ξωκλήσι όπως είπε ο Γιάννης Τριδήμας “ανήκει στο Βιτάλι, το ερειπωμένο ξωκλήσι στα βράχια είναι ο Προφήτης Ηλία του Αμολόχου. Ο Αμόλοχος έχει δεκάδες ξωκλήσια και δεν μπορούν να συντηρηθούν όλα”

Το Γαύριο από ψηλά

Από τον Προφήτη Ηλία και μετά ξεκινά η κατηφόρα που σμίγει με το μονοπάτι νο. 15a για αρκετά μέτρα μετά το ξωκλήσι προχωρούσαμε ανάμεσα στους ανθισμένους ευωδιαστούς θάμνους. Λόφοι σε αποχρώσεις του σκούρου ροζ, δεκάδες χρώματα, κίτρινο, πράσινο, καφέ σκούρο, αιμασιές και ξερολιθιές από άσπρες πέτρες σα μάρμαρα. Το μονοπάτι χωρούσε μόνο έναν και κάπου εκεί εντελώς απρόβλεπτα ξεπρόβαλε το Γαύριο, τα νησάκια, ο Χάρακας, ο φάρος, ο κάμπος και ο οικισμός! Δεύτερη δυνατή στιγμή… οι επόμενες δυνατές στιγμές που ακολούθησαν αφορούσαν τα πόδια μιας γιατί η κατηφόρα μέχρι τη Σχόλη ήθελε γόνατα με γρήγορες επαναφορές, πόδια γερά και σίγουρα στα πατήματα. Κάποιες συστάδες δέντρων στην πορεία ήταν εντυπωσιακές.

Στο ξωκλήσι της Αγίας Ελεούσας που είναι σαν μπαλκόνι πάνω από το Γαύριο κάναμε την δεύτερη στάση να απολαύσουμε τη θέα. Μετά από εκεί και όσο πλησιάζαμε στη Σχόλη το Γαύριο ερχόταν πιο κοντά, αλλά τα χέρια είχαν κουραστεί και οι φωτογραφικές μηχανές είχαν μπει στις θήκες.

Το μονοπάτι δεν ήθελε ιδιαίτερη φροντίδα, είχαν φροντίσει γι αυτό ο Γιάννης Τριδήμας και ο Νίκος Παρασκευόπουλος, κάποια λίγα σκουπίδια μάζεψαν οι εθελοντές μας, διορθώσαμε δύο-τρία σήματα και αυτό ήταν όλο!

Το τέλος της πεζοπορίας μας βρήκε να τρώμε και να πίνουμε στο Γαύριο με τα βραδινά βαπόρια να σφυρίζουν… ακόμα κι έτσι μέσα στην πανδημία, ακόμα και σε δύσκολες στριμωγμένες καταστάσεις δεν θέλει ο άνθρωπος πολύ για να νιώσει όμορφα… φτάνει να φορέσει τα παπούτσια του και να βγει έξω! Αν δεν είναι στις προτεραιότητές σας οι πεζοπορίες… ευχόμαστε να γίνουν σύντομα!

Θερμές ευχαριστίες στον “γκουρού” μας Γιάννη Τριδήμα, στο φοβερό Νίκο Παρασκευόπουλο, στις Route Angels  Άννα καλατζή και Βαλεντίνη Δασκουλίδου που σάρωσαν την περιοχή, στις εθελόντριες που μάζεψαν τα σκουπίδια, σε όλους όσους ήταν στην πεζοπορία. Στους φρόνιμους άψογους στη συμπεριφορά καλύτερους μας φίλους

Αν θελετε να γίνεται Route Angels (εμείς το θέλουμε με τρέλα!) συμπληρώστε τη φόρμα androsroutes.grforma-aggelwn, αν θέλετε κάντε like στο  facebook.com/AndrosRoutesGr ακολουθήστε μας στο instagram.com/androsroutes

Ραντεβού στην επόμενη πεζοπορία… covid19 επιτρέποντος! Μέχρι τότε μείνετε συντονισμένοι στο Andros Routes !