Κείμενο: Κατερίνα Πανταζή
Φωτογραφίες: Αντώνης Σάσσαλος, Μπάμπης Λεφάκης, Σοφία Σταλμπουτζή, Δέσποινα Χατζόγλου-Πέττα, Κατερίνα Πανταζή
Απόδοση στα Αγγλικά: Κατερίνα Πανταζή

Μία σχεδόν φθινοπωρινή μέρα μας περίμενε το Σάββατο 12 Οκτωβρίου, ημέρα της προγραμματισμένης πεζοπορίας φροντίδας στη διαδρομή Μονή Τρομαρχίων – Πίσω Μεριά – Αμονακλειού – Μουσιώνας- Αηδόνια. Ήλιος κρυμμένος πίσω από το συννεφόκαμα, θερμοκρασία γύρω στους 25 βαθμούς και άπνοια! Η θάλασσα κάτω από τα Τρομάρχια εντελώς ήρεμη, ο νοτιάς όμως μας στέρησε τα νησιά που δεν φαίνονταν στον ορίζοντα από την καταχνιά.
Όλη η Άνδρος συγκεντρώθηκε για την πεζοπορία αυτή, συνολικά 25 άτομα από Γαύριο, Φελλό, Κόρθι, Στενιές, Μεσσαριά, Μένητες, Απροβάτου, Αμμονακλειού, αλλά και οδοπόροι από τη Γαλλία και άλλοι που ταξίδεψαν από την Αθήνα ειδικά για την πεζοπορία μας.

Ξεκινήσαμε με πολύ καλή διάθεση αφού τέτοιες πεζοπορίες πάντα μας δίνουν την ευκαιρία να ερχόμαστε πιο κοντά με ανθρώπους με τους οποίους μας συνδέει η αγάπη για την Άνδρο και τα μονοπάτια της.

Μία από αυτούς η Ειρήνη Δράκος από το Κόρθι που, στα πλαίσια αυτής της πεζοπορίας φροντίδας, επρόκειτο να ολοκληρώσει την εκπαίδευσή της ως εθελόντρια-φροντίστρια και να γίνει η Route Angel της διαδρομής 4!

Μαζί μας και ο Ηρακλής Γάβρας, μάστορας πέτρας από το Αμονακλειού, που μας ξενάγησε στην παραδοσιακή τέχνη του πλεξίματος της πέτρας, την ξηρολιθιά. Σε όλη τη διαδρομή οι ταπεινές ξηρολιθικές κατασκευές μιας άλλης εποχής μας περίμεναν να τις ανακαλύψουμε μέσα από τα λόγια του μάστορα.

Εξερευνήσαμε το σταμινάρι και το κοντούτο, θαυμάσαμε τις καλοδιατηρημένες πεζούλες και τις ξερολιθιές, είδαμε στέρνες, αλώνια. Ένας ολόκληρος τόπος χτισμένος από πέτρα. Αλήθεια, πόση σημασία είχε δώσει ο καθένας μας σε τούτο το απλό υλικό;

Περάσαμε έξω από την Πίσω Μεριά, διασχίσαμε το Νιόνια που μοσχομύριζε πορτοκάλια, κατεβήκαμε από το Άνω στο Κάτω Αμονακλειού, μάθαμε γιατί το χωριό Πέτρες εγκαταλείφθηκε, διασχίσαμε το Μουσιώνα με τη μεσαιωνική όψη, το Κόρθι και τέλος φτάσαμε στα Αηδόνια. Εκεί αφιερώσαμε αρκετό χρόνο στο λοξό γεφύρι του Κουλούρη να συζητάμε γιατί είναι λοξό (ο άξονάς του ως προς την κοίτη δεν είναι κάθετος αλλά πλάγιος) … και απόφαση δεν πήραμε!

Ο τερματισμός της πεζοπορίας μας βρήκε λίγο κουρασμένους αλλά πολύ χορτασμένους από νέες γνώσεις, μαγευτικά τοπία, Κορθιανή ιστορία, καλή παρέα. Γύρω από τις περίφημες πηγές και τις πλύστρες των Αηδονίων βγάλαμε φωτογραφίες, γελάσαμε, συγχαρήκαμε την Ειρήνη για το νέο της ρόλο ως εθελόντρια Route Angel και κάναμε σχέδια για την επόμενη πεζοπορία φροντίδας στη διαδρομή Αποίκια – Μένητες στις 27 Οκτωβρίου.

Το μονοπάτι είναι βατό γιατί χρησιμοποιείται από τους ντόπιους οι οποίοι διατηρούν τη στράτα ανοικτή με τα πατήματά τους. Έτσι, η κατάσταση του μονοπατιού σε γενικές γραμμές ήταν καλή, εκτός από μερικούς θάμνους που είχαν αναπτυχθεί και κουρεύτηκαν αναλόγως. Επίσης μαζέψαμε αρκετά σκουπίδια.

Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους συμμετείχαν στην πεζοπορία φροντίδας που βοήθησαν ώστε το μονοπάτι να παραμείνει ανοιχτό και τον μαστρο Ηρακλή Γάβρα που μας μύησε στην τέχνη της πέτρας. Στην νέα εθελόντρια Ειρήνη Δράκος ευχόμαστε τα καλύτερα και καλές στράτες!

Για όσους/ες δεν κατάφεραν να έρθουν μαζί μας σε αυτήν την πεζοπορία φροντίδας, μπορούν να διαβάσουν περισσότερα για τη διαδρομή πατώντας εδώ https://www.androsroutes.gr/el/notia-andros/moni-tromarhion-pisw-meria-ammonakleiou/